Klimat na Wyspach Zielonego Przylądka jest bardzo stabilny przez cały rok, zwykle bez żadnych niekorzystnych zdarzeń. Opady na wyspach są niewielkie, średnio 90 mm rocznie. Większość opadów pada we wrześniu, a kilka odosobnionych opadów w październiku. Wilgotność jest niska, a większość odwiedzających opisuje klimat jako bardzo przyjemny. Temperatura waha się od 25 do 31 stopni, a najcieplejszy okres przypada na okres od lipca do października. Zwykle występuje delikatna bryza, która w połączeniu z niską wilgotnością stanowi prawie idealne ustawienie. W rezultacie kupowanie nieruchomości inwestycyjnych na Wyspach Zielonego Przylądka staje się coraz bardziej popularne. Na wyspy nie mają wpływu burze tropikalne ani huragany, mimo że wokół wysp powstaje wiele burz tropikalnych.

Republika Zielonego Przylądka to bezpieczny kraj bez organizacji terrorystycznych. Praworządność jest uznawana tak jak w Europie. Niemniej jednak jako podróżnik nie należy być naiwnym, ponieważ drobne kradzieże zdarzają się w większych miastach i na często uczęszczanych plażach od czasu powstania turystyki. W szczególności należy zachować ostrożność w Praia na Santiago, zwłaszcza w nocy. Innym miejscem, w którym należy zachować ostrożność, jest Mindelo na São Vicente. Z przykrością należy zauważyć, że dzieci ulicy są wynajmowane do kradzieży i zdarzają się tu sporadyczne rabunki (głównie w nocy). Prosimy o zachowanie środków ostrożności, zwłaszcza na ścieżce prowadzącej na plażę Santa Monica.
Odwiedzając wyżej wymienione lokacje nie popisuj się swoim bogactwem. Paszport i większe kwoty pieniędzy zostaw w hotelowym sejfie.

Kultura Zielonego Przylądka charakteryzuje się mieszanką elementów europejskich i afrykańskich. Nie jest to suma dwóch kultur żyjących obok siebie, ale nowa kultura wynikająca z wymiany zapoczątkowanej w XV wieku. Sprawa Republiki Zielonego Przylądka może być umieszczona we wspólnym kontekście narodów afrykańskich, w których elity kwestionujące wyższość rasową i kulturową Europy, podejmujące w niektórych przypadkach długą walkę zbrojną przeciwko europejskiemu imperializmowi i wyzwoleniu narodowemu, posługują się regułami zachodnich kodów jako główny instrument wewnętrznej dominacji. Wzorce społeczne i kulturowe Republiki Zielonego Przylądka są podobne do wzorców wiejskich Portugalii. Mecze piłkarskie i zajęcia kościelne są typowymi źródłami interakcji społecznych i rozrywki. Tradycyjny spacer po praça (placu miejskim) w celu spotkania z przyjaciółmi jest regularnie praktykowany w miastach Zielonego Przylądka.

Oficjalnym językiem Republiki Zielonego Przylądka jest portugalski. Jest to język nauczania i rządzenia. Jest również używany w gazetach, telewizji i radiu. Kreolski Wysp Zielonego Przylądka jest używany potocznie i jest językiem ojczystym praktycznie wszystkich mieszkańców Zielonego Przylądka. Konstytucja narodowa wzywa do podjęcia środków, aby nadać mu równowagę z portugalskim. Kreolski Wysp Zielonego Przylądka lub Kriolu to kontinuum dialektu kreolskiego pochodzenia portugalskiego. Kreol zyskuje na prestiżu od czasu uzyskania przez naród niepodległości od Portugalii.

Chrześcijaństwo jest największą religią na Wyspach Zielonego Przylądka, a najwięcej wyznawców mają rzymscy katolicy. Różne źródła podają różne szacunki dotyczące względnych rozmiarów różnych wyznań chrześcijańskich. Według nieformalnego sondażu przeprowadzonego przez lokalne kościoły, ponad 93% mieszkańców Zielonego Przylądka jest nominalnie katolikami. Około 5% populacji to protestanci. Największą denominacją protestancką jest Kościół Nazarejczyka. Inne grupy obejmują Kościół Adwentystów Dnia Siódmego, Kościół dzisiejszych Świętych Jezusa Chrystusa, Zgromadzenia Boże, Kościół powszechny Królestwa Bożego, Kościół Nowego Apostolstwa oraz różne inne grupy zielonoświątkowe i ewangeliczne. Istnieją małe wspólnoty bahaickie i mała społeczność muzułmańska. Liczbę ateistów szacuje się na mniej niż 1 procent populacji.

Republika Zielonego Przylądka jest stabilną półprezydencką republiką demokratyczną. Jest jednym z najbardziej demokratycznych krajów w Afryce, zajmując 26. miejsce na świecie według wskaźnika demokracji z 2018 r. Konstytucja - przyjęta w 1980 r. I znowelizowana w 1992, 1995 i 1999 r. - określa podstawowe zasady rządzenia. Prezydent jest głową państwa i jest wybierany w wyborach powszechnych na pięcioletnią kadencję. Premier jest szefem rządu i proponuje innych ministrów i sekretarzy stanu. Premier jest nominowany przez Zgromadzenie Narodowe i powoływany przez prezydenta. [Potrzebne źródło] Członkowie Zgromadzenia Narodowego są wybierani w głosowaniu powszechnym na pięcioletnią kadencję. Obecnie w Zgromadzeniu Narodowym zasiadają trzy partie - MPD (36), PAICV (25) i Niezależna Unia Demokratyczna Republiki Zielonego Przylądka (UCID) (3). System sądownictwa składa się z Sądu Najwyższego - którego członków powołuje prezydent, Zgromadzenie Narodowe i Zarząd Sądownictwa - oraz sądy okręgowe. Oddzielne sądy rozpoznają sprawy cywilne, konstytucyjne i karne. Odwołanie należy złożyć do Sądu Najwyższego. Dwie główne partie polityczne to PAICV i MPD.

Republika Zielonego Przylądka składa się z 10 wysp rozmieszczonych na obszarze 4033 km². Największą wyspą jest Santiago, na którym znajduje się również stolica Praia. Wyspa jest 991 km² i domem dla prawie 300 000 mieszkańców. Santo Antão obejmuje 779 km² i Boa Vista 620 km^2.

Na Wyspach Zielonego Przylądka jest kilka większych miast oraz wiele małych miast i obszarów wiejskich. Stolicą i największym miastem jest Praia, położona na wyspie Santiago. Mieszka tu około 130 000 mieszkańców, około 25% z całkowitej liczby 520 000 osób. Mindelo jest drugim co do wielkości miastem z około 75 000 mieszkańców, a Santa Maria na wyspie Sal trzecim co do wielkości z około 25 000 mieszkańców.